Επίκαιρο...

Πόλεμος και Ειρήνη (Πρώτη έκδοση 1869)

ΛΕΟΝ ΤΟΛΣΤΟΪ

…Ο Πφουλ ήταν από κείνους τους αθεράπευτα, αμετάλλακτα και βασανιστικά οιηματίες, όπως είναι μόνον οι Γερμανοί, γιατί μόνον οι Γερμανοί βασίζουν την αυτοπεποίθησή τους σε μια αφηρημένη έννοια, στην επιστήμη, δηλαδή στη γνώση, δήθεν, της απόλυτης αλήθειας. Η έπαρση του Γάλλου πηγάζει απ’ την πίστη του ότι, τόσο διανοητικά όσο και σωματικά, είναι ακαταμάχητα γοητευτικός τόσο στους άντρες, όσο και στις γυναίκες. Η έπαρση του Άγγλου προέρχεται απ το γεγονός ότι είναι πολίτης του καλύτερα οργανωμένου κράτους τον κόσμο, επειδή, ως Άγγλος, ξέρει πάντα τι πρέπει να κάνει κι επειδή έχει συνείδηση πως ό,τι κι αν κάνει ως Άγγλος είναι καλώς καμωμένο. Ο Ιταλός έχει έπαρση επειδή είναι ευερέθιστος, επειδή εύκολα συγκινείται κι εξίσου εύκολα ξεχνάει και τον εαυτό του και τους άλλους. Ο Ρώσος έχει την έπαρση της άγνοιάς του: τίποτα δεν ξέρει και τίποτα δε θέλει να μάθει, επειδή δεν πιστεύει ότι είναι δυνατόν να μάθει κάτι απόλυτα. Η έπαρση του Γερμανού είναι η χειρότερη απ’ όλες, η πιο πεισματική κι η πιο αποκρουστική, γιατί ο Γερμανός φαντάζεται ότι γνωρίζει την αλήθεια, δηλαδή την αλήθεια που επινόησε μόνος του, μα που γι’ αυτόν είναι η απόλυτη αλήθεια…

Από την Αμοργό…

Μες στη θωριά του αναζητώ τη σιγουριά
Και με τα λόγια τους φόβους να καταπραΰνει

Το ψηλό κυπαρίσσι
ξεφύτρωσε εκεί που δεν το έσπειραν, παράταιρα
ανάμεσα στα πεύκα που κάποτε ήταν πυκνά
όταν γίνονταν ίσκιος στη θάλασσα ‒
η μυρωδιά τους ζευγάρωνε με την αλμύρα
κι ανάσταινε τα στήθη

Ένα χέρι ανέκοψε την ομορφιά
Ζήλεψε την υπεροχή κι έσπειρε τον όλεθρο

Το κυπαρίσσι παραμένει ανάμεσα στα λιγοστά πεύκα
μαραζωμένα να κλαίνε τον πόνο των συντρόφων
να θυμούνται τις ένδοξες ημέρες
να τις σιγοτραγουδούν με μοιρολόι

Ούτ’ έρχονται πίσω οι στιγμές
ούτε τα λόγια έφυγαν ήδη μακριά

Τα ιδανικά που ξεθώριασαν
Ο χαμένος ήλιος γύρω από τα σύννεφα
Η ανάμνηση που απομένει, κι αυτή
σκεπασμένη από μια κατάσταση εντελώς ομιχλώδη.

Σ.Ρ. (30/06/2015)