Στην αρχή ανυποψίαστη,

για τον κίνδυνο που παραμόνευε στη γωνία

υπερασπιζόμουν τη γνώμη μου σθεναρά

και πρόβαλλα θαρραλέα το ανάστημά μου

ήμουν εγώ εκείνη που θ’ άλλαζε τον κόσμο.

Έτσι πίστευα… 

ΣΡ

...τα χρόνια περνούν τροχάδην. Δεν κωλυσιεργούν όπως εσύ. Δεν μ’ ακούς που σου μιλάω; Σύνελθε από τον λήθαργο! Μόνον οι κυβερνήσεις έχουν το δικαίωμα να πέφτουν και να παραμένουν σε λήθαργο…

ΣΡ (09-07-2017)

Διαβάζοντας ΣΤΙΓΚ ΝΤΑΓΚΕΡΜΑΝ - Η ανάγκη μας για παρηγοριά...

Το μικρό βιβλίο του Ντάγκερμαν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα ψυχολογικό παραλήρημα ενός προσώπου πριν από την αυτοκτονία. Ο συγγραφέας είναι ομοδιηγητικός και η ιστορία του δεν έχει καθόλου δράση (αρχή, μέση και τέλος). Απλά μας δίνει ένα σημείωμα- εξομολόγηση που περιέχει τις αντιλήψεις του για την ελευθερία, τη δημιουργία, τη ζωή και τον θάνατο. «Η παρηγοριά δεν διαρκεί παρά όσο το φύσημα του ανέμου». Και η ανάγκη μας για παρηγοριά είναι τροχοπέδη προς την «παράλογη πορεία προς τον βέβαιο θάνατο».  Ενώ από τη μια θεωρεί ότι η αυτοχειρία είναι η μόνη ένδειξη της ανθρώπινης ελευθερίας από την άλλη θεωρεί ότι η δύναμη των λέξεων μπορεί ν’ αντιταχθεί στην οποιαδήποτε εξουσία. Κι ενώ ο κίνδυνος του θανάτου παραμονεύει παντού, η συγγραφή είναι μια δημιουργική διέξοδος. Πιστεύει επίσης ότι ζωή και χρόνος δεν συμβαδίζουν και ότι το μεγαλείο τής ζωής βρίσκεται στις στιγμές. Από τη ζωή του αναζητά τη συμφιλίωση και όχι τη συγχώρεση. Από τον θάνατο αναζητά την απελευθέρωση.

ΣΡ (08-07-2017)