(Πίνακας Motherly Love του Josef Danhauser στο Μουσείο Belvedere στη Βιέννη)
Αρχάριοι
στην αγάπη
Μου λες σ’ αγαπώ και δεν μπορώ παρά να σε σκέφτομαι• σ’
αγαπώ και δεν ζω παρά μόνο για σένα• μ’ αγαπάς και χωρίς εμένα χάνεσαι −
πεθαίνεις.
Πολλές φορές αισθάνομαι διστακτική, ίσως και
επιφυλακτική, μπροστά στην ευκολία με την οποία οι άνθρωποι εκφράζουν τα
συναισθήματά τους και κυρίως αυτό της αγάπης• δεν μιλώ για την έμπρακτη αλλά για την αγάπη που εκφράζεται λεκτικά. Προσπαθώ
να σχηματίσω τη λέξη αγαπώ. Θέλω να της δώσω μορφή, να την κάνω κάτι το χειροπιαστό, να την
αισθανθώ και να την εισπνεύσω με όλη τη δύναμή μου. Τη φαντάζομαι δυνατή και
λουσμένη στο φώς, αφού είμαι απολύτως
σίγουρη ότι η λέξη αγάπη δεν έχει καμιά σχέση με το γκρίζο πόσο μάλλον με το
απόλυτο σκοτάδι. Αγαπώ σημαίνει νοιάζομαι, φροντίζω, ανέχομαι, υποφέρω,
κατανοώ, εκτιμώ, συμπαραστέκομαι, αποδέχομαι, συγχωρώ, προστατεύω και ένα σωρό
ακόμη πράγματα.
Θυμάμαι ότι νεότερη δυσκολευόμουν πολύ να πω σε κάποιον σ’
αγαπώ. Δεν το έλεγα ούτε στους πιο κοντινούς μου ανθρώπους• δεν τους αγκάλιαζα,
δεν τους χάριζα τα φιλιά μου, για τον απλούστατο λόγο ότι όλ’ αυτά τα θεωρούσα αυτονόητα
και δεδομένα. Σήμερα, έχοντας πια ωριμάσει και νιώθοντας τον χρόνο να
λιγοστεύει νομίζω ότι έχω αλλάξει• ότι έχω γίνει γενναιόδωρη και, το κυριότερο,
απολαμβάνω τη γενναιοδορία μου περισσότερο από όλους όσοι την εισπράττουν.
Αντιλαμβάνομαι την αγάπη σύμφωνα με τις προσωπικές μου
αδυναμίες. Μπορεί να παίρνω απ’ αυτήν όλα όσα μου χρειάζονται, αλλά για μένα αγαπώ
σημαίνει ότι δίνομαι στον άλλο ολόψυχα, ολοκληρωτικά και χωρίς όρους• αγαπώ και
χαίρομαι την αγάπη χωρίς την προσδοκία κανενος ανταλλάγματος. Από τη στιγμή που
συνειδητοποιήσω ή απλώς διαισθανθώ ότι περιμένω κάποιο αντάλλαγμα για την αγάπη
μου, αμέσως διαλύονται τα μάγια, η ασημόσκονη του ονείρου σκορπίζεται, χάνεται
και το παραμύθι έχει άδοξο τέλος.
Συχνά σκέφτομαι ότι είμαστε όλοι αρχάριοι στην αγάπη• η
μάνα όταν γεννήσει το πρώτο της παιδί, το παιδί όταν γεννηθεί το μικρότερο αδελφάκι
του, το κορίτσι και το αγόρι όταν αισθανθούν το πρώτο σκίρτημα στην καρδιάς
τους, η γιαγιά όταν κρατάει στα χέρια της το πρώτο της εγγόνι −όλοι είναι
αρχάριοι στην αγάπη. Μπορεί επειδή η αγάπη δεν κατακτιέται ούτε διδάσκεται ποτέ
ολοκληρωτικά• έχει πτυχές και κόλπους ανεξερεύνητους, πρόσφορους όμως να
ξεδιπλωθούν και ν’ αποκαλυφθούν, αγκαλιάζοντας αυτόν που πραγματικά το
επιθυμεί.
Αγαπώ λοιπόν με πάθος και χαίρομαι την αγάπη που μου
προσφέρεται, πάνω απ’ όλα όμως απολαμβάνω
την αγάπη που εγώ προσφέρω.
(Στέλλα Ρωτού)
