«Το μόνο που υπάρχει εντέλει είναι το παρόν. Και μαζί του εκείνο που κάθε φορά μας βολεύει να νομίζουμε ότι ήταν το παρελθόν ή ότι θα είναι το μέλλον. Κι ενώ όλοι μας ξέρουμε ότι μεγαλύτερη πληρότητα νιώθεις όσο πιο πολύ ζεις στο παρόν, δραπετεύουμε από αυτή τη μοναδική και ανεπανάληπτη στιγμή που είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε, και καταφεύγουμε συνεχώς στην παρηγοριά ενός ανύπαρκτου παρελθόντος και ενός εξίσου ανύπαρκτου μέλλοντος.»

Βαγγέλης Ραπτόπουλος

Φίλοι – Κέδρος 2006