…Και κάπου εκεί, θα εντάξω τον ήρωά μου. Ντυμένος με παραλλαγή, φορώντας το κράνος του, κάθεται ακουμπισμένος στον τοίχο της πύλης. Το όπλο παραπόδας και το βλέμμα έξω από τα κάγκελα. Θα τον ονομάσω Χρήστο. Αυτό το διάστημα βρίσκεται χωμένος σ’ έναν στρατώνα στον Μεγάλο Πεύκο. Τα χαρακτηριστικά του είναι αδρά. Καστανός, λευκή επιδερμίδα, αρκετά ψηλός. Θα πλέει στα ρούχα του. Η επιθυμία του να μην φύγει μακριά από την Αθήνα τον έκανε να καταταγεί στους αλεξιπτωτιστές. Ο έρωτάς του για την Ανθή είναι υπεύθυνος. Είκοσι δύο αυτός κι εκείνη δεκαοχτώ. Μόλις τελειώνει το σχολείο κα θα σπουδάσει στην Αθήνα. Οι γονείς διαφωνούν για την επιλογή του. Η μητέρα του θα πρέπει να πω πως προσεύχεται μέρα-νύχτα. Θα πρέπει να φωτιστεί ο τραγικός χαρακτήρας της μάνας, σε αντίθεση με αυτόν της Ανθής. Η μια φοβάται για το παιδί της και η άλλη χαίρεται που τον έχει δίπλα της.

Επιταχύνοντας την εξέλιξη θα γίνει αναφορά στο κεντρικό επεισόδιο, κατά τις μέρες  των πτώσεων των αλεξιπτωτιστών. Η περιγραφή σε αυτό το σημείο πρέπει να μεταφέρει συναισθήματα φόβου και δέους. Πρόκειται για τη στιγμή της αλήθειας που περιμένουν όλοι να δουν τελικά, εάν πρόκειται να διαψευστούν οι φόβοι της μάνας και η ανησυχία της Ανθής…

Δημήτρης Λαδικός

Η πτώση (απόσπασμα)

Οδός Δημιουργικής Γραφής

εκδόσεις γραφομηχανή 2015