...αποφάσισε να την εγκαταλείψει  ̶  ακαριαία.  Δεν θέλησε να το σκεφτεί για να μην αλλάξει γνώμη. Εξάλλου, όπως λέει και η παροιμία «το γοργόν και χάριν έχει».

Την έσπρωξε βίαια και κλείδωσε καλά το συρτάρι. Έσβησε τα φώτα και διπλοκλείδωσε την πόρτα. Τα κλειδιά θα τα πετούσε στη θάλασσα.

Κάθισε αναπαυτικά στο αυτοκίνητο, έδεσε τη ζώνη ασφαλείας κι άνοιξε το ραδιόφωνο στη διαπασών. Ξεκίνησε αποφασιστικά. Κατευθύνθηκε προς τη θάλασσα. Ήθελε ν’ ανοίξει τα πνευμόνια της και να ρουφήξει και την τελευταία σταγόνα ιώδιο.

Στο ράδιο έπαιζε το «φίλα με ακόμα» κι αυτή το σιγοτραγουδούσε. Ένιωθε τον καθαρό αέρα να εισβάλλει και να την αναζωογονεί. Θα τολμούσε να πει ότι αισθανόταν όμορφα. Συνεπαρμένη από τους στίχους του τραγουδιού δεν αντιλήφθητε κάτι παράξενο. Σε μερικά λεπτά ένιωσε το σφίξιμο στον λαιμό της. Ένα αόρατο χέρι προσπαθούσε επίμονα να την πνίξει. Ενστικτωδώς άφησε το τιμόνι και προσπάθησε ν’ απελευθερωθεί. Το χέρι ήταν βαρύ κι ασήκωτο. Κατέβηκε από τον λαιμό και πίεζε με μανία το στήθος της. Το άλλο χέρι της κρατούσε το στόμα ερμητικά κλειστό. Πάλευε μέχρι που έχασε κάθε ελπίδα. Άνοιξε απότομα τα μάτια και αντίκρισε την πληθωρική παρουσία της στο κάθισμα του συνοδηγού.  Τα σωθικά της ξεσχίστηκαν κι ένα μοιρολόι ξεχύθηκε προς  όλες τις κατευθύνσεις. Προσπαθούσε να το τιθασεύσει. Μάταια.

Εν τω μεταξύ η συνοδηγός της απέσπασε τα κλειδιά κι έβγαλε τη γλώσσα έξω κάνοντας περιπαιχτικές γκριμάτσες.

Κάποια στιγμή είτε της φάνηκε ή την άκουσε να της λέει:  δεν μπορείς να μου ξεφύγεις ό,τι κι αν κάνεις. Μην προσπαθείς, είναι μάταιο. Το παιχνίδι είναι χαμένο εδώ και χρόνια.

Τότε μια στριγκλιά ξέσκισε τη σκεπή του αυτοκινήτου τρέχοντας να πνιγεί. Η οδηγός έτρεξε κι αυτή προς την ίδια κατεύθυνση. Δεν υπήρχε εκεί κοντά καμιά σανίδα σωτηρίας…

ΣΡ