Με μια σπρωξιά την κάθισε εκεί που της άξιζε. Ακούς εκεί, να χώνει τη μύτη της παντού. Στ’ αλήθεια, ποιος της έδωσε αυτό το δικαίωμα. Παντού και πάντοτε υπάρχουν όρια. Κι εκείνη τα ξεπέρασε προ πολλού. Κι ευτυχώς που βρήκε  τη δύναμη και την έσπρωξε. Αλλιώς!... Μην την αφήνεις, μ’ ακούς; Κράτησε σταθερή την απόσταση ανάμεσά σας. Μην της επιτρέπεις να υφαίνει τον ιστό γύρω σου. Στην αρχή ίσως το θεωρήσεις σαν ένα παιγνίδι ή σαν ένα παιδικό καπρίτσιο. Άκουσέ με! Είμαι μεγαλύτερός σου. Κάτι έμαθα περισσότερο από εσένα. Δεν έφαγα τζάμπα τόσα περισσότερα καρβέλια. Ούτε πυκνά σύννεφα ούτε καπνούς ούτε καταιγίδες να βλέπεις γύρω σου. Την ξαστεριά να κοιτάζεις κατάματα, την ξαστεριά και δεν θα χάσεις.

ΣΡ (απόσπασμα)