...Η πατρίδα μας είναι μικρή κι αδύνατη, κι αντιλαμβάνεσαι ότι από τα πανάρχαια χρόνια οι πιο δυνατοί την εκμεταλλεύονται. Σ’ όλα τα μουσεία του κόσμου εκτίθενται αριστουργήματα της ελληνικής τέχνης που ο κάθε ξένος τα οικειοποιείται και τα παρουσιάζει ως δικά του. Είναι υπερήφανοι για τους θησαυρούς που σου ανήκουν κι εσύ δεν κάνεις τίποτε ουσιαστικό γι’ αυτό. Αν βρεθείς στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου θα συναντήσεις την Καρυάτιδα δακρυσμένη ν’ αδημονεί για την επιστροφή της στην πατρίδα. Θα αισθανθείς τη λύπη της που θα ενωθεί με τη δική σου και θα γίνουν ένα.  Θα νιώσεις την ανάγκη να της δώσεις μιαν απερίφραστη υπόσχεση που θα πρέπει κιόλας να την κρατήσεις. Κι αντί να κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια και να δέχεσαι τη μοίρα σου διαμέσου των αιώνων, κάνε κάτι. Διεκδίκησε αυτά που σου ανήκουν. Ζήτησε να σου γυρίσουν πίσω αυτά που σου έχουν κλέψει. Ο πολιτισμός αρχίζει και τελειώνει στην Ελλάδα. Πάψε πια να επισκέπτεσαι το Λούβρο και το Βρετανικό Μουσείο για ν’ απολαύσεις την τέχνη της χώρας σου. Μην επιτρέπεις στον ξεναγό να σου εξηγεί την ιστορία της Ελλάδας και ν’ αποκαλεί τη θεά Αθηνά, Αθήνα...

ΣΡ
(απόσπασμα από το διήγημα "Το άγαλμα")