Για τη Νόνη, για τον Δημήτρη

…η ψυχή αποχαιρέτησε
Το κουρασμένο σώμα
Το φίλησε ευλαβικά
Χωρίς να κοιτάξει πίσω
Φοβόταν ν’ αντικρίσει τα δάκρυα
Έπρεπε να ταξιδέψει
πριν ανατείλει ο ήλιος…

ΣΡ (21/06/2017)