…μη, μην σβήνεις το φως

μη, μην βυθίζεσαι στη σιωπή σου

όσο δυνατός κι αν ειν’ ο κρότος

δεν μπορεί να καλύψει τις σειρήνες

κι ας προσποιούνται κάποιοι

πως κουφάθηκαν…

(1974-2023, 49 χρόνια)

ΣΡ 15.07.23

 Για κάθε Παλαιστίνιο

Σε διώχνουν απ’ τον τόπο σου

Κι εγώ πονάω

Κινείσαι προς μέρη άγνωστα

Χωρίς το μαντήλι της ελπίδας

Κι εγώ κλαίω

Αφήνεις τους νεκρούς σου άθαφτους

Τους τραυματίες σου χωρίς φροντίδα

Τους αιχμαλώτους σου χωρίς ελευθερία

Κι εγώ σπαράζω

Αισθάνομαι τον πόνο σου δικό μου.

Ξέρω!…

ΣΡ 15.10.2023

 …Θα ’θελα να ’μουν ποιητής

Σταγόνες αίμα οι λέξεις μου

Να ζωγραφίζουν την Άνοιξη

Να φωτίζουν τα σκοτάδια…

ΣΡ 21.03.202)

 ό,τι σκέφτομαι

…το θέατρο του παραλόγου συνεχίζει ακάματο τις παραστάσεις. Τα σενάρια είναι ανεξάντλητα και οι επίδοξοι αντικαταστάτες για τον κάθε σκηνοθέτη που πεθαίνει από την υπερκόπωση σχηματίζουν ουρές.

Ακούραστες ράφτρες επιδιορθώνουν τα πολυχρησιμοποιημένα κοστούμια.

Η εικόνα στατική και στα σκηνικά οι αράχνες υφαίνουν συνέχεια χωρίς να τελειώνουν το υφαντό τους.

Τα χρώματα ξασπρίζουν.

Τα χαμόγελα σβήνουν.

Τα μάτια θολώνουν.

Σε βαθύ κόκκινο περιοχές και άνθρωποι…

ΣΡ 15.03.2021

Εγκλεισμός 2021 

…τον βλέπω σε κατάσταση παράνοιας τον ουρανό, παράνοιας ερωτικής. Με ανεβάζει από τη μια, μου δίνει φτερά για να τον αγγίξω κι απ’ την άλλη μ’ ένα ανεπαίσθητο σπρώξιμο με ρίχνει σε θολούρα, με απογειώνει στην ψύχρα και με προσγειώνει απότομα. Ο ουρανός…

ΣΡ 13.01.2021

Δαγκώνω τα χείλη μέχρι να νιώσω το αίμα στο στόμα μου.

Στ’ αυτιά μου αντηχεί ο ήχος μιας χαμένης φυσαρμόνικας.

Ακούω μουσική, διαβάζω στίχους, κοιτάζω φωτογραφίες.

Όλα είναι ίδια. Όλα είναι θάλασσα.

Ήχοι, ανάσες, προσμονή, υπομονή, υπόσχεση, απαντοχή.

Η εσωτερική ανάγκη για παρηγοριά.

ΣΡ (09/06/2021)

 …άλλο ένα ηλιόγερμα, άλλη μια μέρα της ζωής μου που έφυγε. Τους τελευταίους έντεκα μήνες οι μέρες της ζωής μου φεύγουν χωρίς να τις έχω ζήσει όπως θα ήθελα. Αναγνωρίζω πως είμαι πιο τυχερή από πολλούς άλλους ανθρώπους. Ωστόσο στερούμαι της ελευθερίας μου και αναπολώ καλύτερες εποχές που αν και κοντινές μοιάζουν απόμακρες· γλέντια, εκδρομές και συναθροίσεις. Νοσταλγώ την κανονικότητα, τη χαρά να πηγαίνεις στη δουλειά σου, να κινείσαι χωρίς περιορισμούς, χωρίς να επιβάλλεται να στέλνεις μηνύματα για να εξασφαλίσεις τη χρειαζούμενη κάθε φορά άδεια και όλα τα σχετικά. Έχω χορτάσει μάσκες, αντισηπτικά και αποστάσεις αλλά μου λείπουν οι άνθρωποι, οι αγκαλιές, τα χαμόγελα…

ΣΡ 06.02.2021